بُعدِ بلورینِ زمان_فاحردین شهو

نور خورشید و واژه‌های تو

می‌شکافند وجودم را   مثل رعد

در روح‌م کورسویی‌ست

شاید سخت منتظر بوده‌ای

بیرون دلِ خالی

لبخند بر چهره‌اش ببینی

باید بدانی

که اشک در دلِ پُر نیست

لبخند نادان را می‌بینم    مثل نادان‌ترین

کسی که می‌ایستد مثل صخره    من‌م

 

نگاه می‌کنم پایین برکه را    با دوربین

دو قو در تالاب می‌بینم

در حال اروتیک بازی

شاید به‌ یاد داری دیدارمان را

در بُعد بلورینی از زمان

و تو حالا

صدفی خالی که نام‌م را منعکس می‌کند   در دست داری

 

جنگ در دو دهه‌ی پیش    خوابیده به‌سختی

و ما هنوز در حال عشق‌بازی

چنان دیوانه‌وار که هیچ‌کس نمی‌تواند

این‌جا

جایی‌که دوره‌ی پوزخندها

تاسِ خود را می‌گرداند

ما در عرصه‌ی متانت

صدا می‌زنیم قلب را

 

برگردان: کارگاه ترجمه کالج

 

The Crystalline Side of Time

Fahredin Shehu

 

There’s sunlight and your words like thunder split my being

there’s a flashlight in my Soul

perhaps you waited hardly – out of empty stomach to see a smile in his face

there are no tears in a full stomach you shall know this too

and I see the smile of the ignorant as the most ignorant

one can be – I’m the one – who stands as rock and I watch with binoculars

down the lake and the swan couple I see in the pond playing the erotic game

perhaps you recall how we met in a Crystalline side of Time

and you hold now the empty shell echoing my name

the war ended roughly two decades ago and we still Love

as mad as no one can be, in here where the age of smirks rolls its dice and

in a place of serenity we call heart