نسل دوم_یائل گلوبرمن

مردی که تقریبن نبود

می‌نشیند کنار میز

 برایش سرو می‌کند کیک آلو

زنی که به‌ندرت کیک می‌پخت

این‌جا خانه‌ی من است:

 خوب‌ست و امن

مادر تکیه بر پدر کرده

پدر به‌سایه‌ای

 

شب‌ در لباس زنبورداران

به اتاق‌م می‌آیند پاورچین

و چرب می‌کنند شقیقه‌هایم را

ما خانواده‌‌ای گرم‌ایم

خانه می‌سوزد زیر پاهایمان

 

ما به دیوار معتقدیم

کمتر به‌سقف

که باید از نو ساخته شود هر روز‌

 می‌سازیم

مهماتی داریم در جعبه‌ی دارو

و رشوه‌ای در بانک

برای نگهبانی

که بگذارد از آن‌سوی مرز دزدی کنیم هر شب

سکوت قیری‌ست

که شکاف‌ها را پر می‌کند

و زمین را درز می‌گیرد

می‌شنوم

می‌جوشد و می‌خروشد‌‌ چیزی از عمق:

دریایی پنهان

در پِی‌ریز این خانه

*

لب می‌زند این خانه از عشق

پدر پرصلابت و مادر زیباست

شاید گرشوین سروده لالایی‌مان را

به چه‌کار می‌آید اندوه

وقتی رسید

کجا ببرم‌ش

کجا بنشانم

چه به‌خوردش بدهم؟!

 

برگردان: سعید سیفی

 

 

SECOND GENERATION

Yael Globerman

 

.The man who almost wasn’t sits down at the table

.The woman who barely made it serves him plum cake

.This is my home: It is good here. Safe

.Mother leans on Father. Father leans on a shadow

,At night they tiptoe into my room in beekeepers’ suits

.rub my temples with wax

.We are a very warm family

.The floor burns under our feet

.We believe in walls. Believe less in a roof

.It has to be built every morning anew. We build

There is ammunition in the medicine cabinet

and a bribe in the bank for the guard

.who lets us steal across the border every night

.Silence is the pitch that stops up gaps, seals the floors

:I hear something deep roaring and surging

.There’s a sea underneath the foundations of home

*

This house is filled with love. Father is strong

.And mother good-looking

.Gershwin could have written our lullaby

What good will this sorrow do

Where will I lead this sorrow

Where will I sit it down when it gets here

.What will I give it to eat